117 Het korps Zwarte Jagers, bijnaam Redi Musu

Op 9 juli 1772 richtte het koloniale bestuur in Paramaribo een legerkorps op, ‘Neeger Vrijcorps’ of de Zwarte Jagers om de Marrons in Suriname te bestrijden. Redi Musu, oftewel de ‘roodmutsen’ was de populaire naam genoemd naar de rode mutsen die zij droegen. Het korps bestond uit tot slaaf gemaakten die door het gouvernement waren aangekocht van plantage-eigenaren. In ruil voor hun inzet als soldaat kregen zij de belofte dat ze hun vrijheid zouden verdienen na het volbrengen van hun diensttijd. Ze kregen een Manumissiebrief, bewapening, kleding en soldij.

Het korps speelde een hoofdrol in de koloniale oorlog tegen de Boni-Marrons. In 1772 werd Fort Boekoe ingenomen, gevolgd door expedities tegen andere dorpen. Na 1776 bewaakten de Redi Musu het Cordon van Defensie, een linie van 94 km met 33 posten ter bescherming van de plantages.

In 1793 werden de Boni-Marrons definitief verslagen, hun leider Boni werd gedood. Sommige van zijn volgelingen werden verkocht als slaaf; anderen keerden terug of werden zelf lid van het korps Zwarte Jagers.

Na 1793 werd het korps ingezet tegen opstanden op plantages. Rond 1800 kwamen de Zwarte Jagers in opstand. Ze sloten zich aan bij de Okanisi-Marrons en vormden de clan Lebimusu. Deze groep werd echter geminacht, deels vervolgd en uiteindelijk gemarginaliseerd.

Het korps bleef bestaan tot 1862, ook onder Engelse en Franse bezetting. Tot 1830 werden zelfs nog Afrikanen aangevoerd om het korps aan te vullen, omdat zij goedkoper waren dan plantageslaven.

Voor de leden van het Redi Musu-korps betekende deelname aan het leger een kans op vrijheid, maar tegen een hoge prijs. Ze moesten vechten tegen mensen met wie ze vaak culturele en persoonlijke banden hadden. Daarnaast moesten zij zich aanpassen aan het koloniale systeem: ze moesten christen worden, en zich losmaken van hun vroegere leven.

Hoewel het woord Redi Musu later in Suriname ook werd gebruikt als scheldwoord voor ‘verrader van de eigen groep, is het verhaal complexer. Voor veel mannen was deze keuze een overlevingsstrategie. Sommigen kochten later hun familieleden vrij. Het Redi Musu-korps laat zien hoe ingewikkeld en pijnlijk de weg naar vrijheid kon zijn voor tot slaaf gemaakten in koloniaal Suriname.

Bronnen:

• https://nl.wikipedia.org/wiki/Redi_Musu
• https://brill.com/view/journals/nwig/94/1-2/article-p129_13.xml?srsltid=AfmBOoqdxTVyHTRZtwO2p3nX_cZUpoomKYa3ic8IGA134IFRMfH0YlZm
• https://decorrespondent.nl/8950/in-het-suriname-van-vlak-na-de-slavernij-overheerste-niet-de-woede-over-de-wreedheden-maar-dankbaarheid-over-de-afschaffing/29ef2ae0-9500-046b-1de9-878c7b109f35
• https://suriname.nu/surinamezoeken/knowledge-base/zwarte-jagers/
• https://suriname.nu/surinamezoeken/knowledge-base/lebimusu/
• https://npokennis.nl/story/516/hoe-kwamen-surinaamse-marrons-in-verzet-tegen-slavernij
• https://nl.wikipedia.org/wiki/Corps_Vrije_Mulatten_en_Neegers
• https://www.literatuurgeschiedenis.org/teksten/de-commandant-van-de-negerjagers