87 Sablika (begin Curaçaose slavenopstand)

Sablika was een vrije Zwarte vrouw die tijdens de slavenopstand van 1795 op Curaçao leefde. Ze was medestrijder van Tula en vermoedelijk zijn geliefde. Als symbool voor vrouwelijke verzetsstrijders die vaak onzichtbaar blijven in de geschiedschrijving, is haar rol van groot belang.

Via tambú, de muziek en orale traditie van de tot slaaf gemaakten, bleef haar verhaal bewaard. In het lied Rebeldia na Bandabou wordt Sablika bezongen als strijdmakker van Pedro Wacao, Louis Mercier en Tula.

Sablika zou een krachtig antwoord hebben gestuurd aan pater Jacobus Schink, die haar vroeg de mannen “in toom te houden”. Hij begon zijn brief neerbuigend met “Miraki muhe” – “Kijk es hier, wijf” – en eindigde met vrome woorden over gelijkheid voor God. Sablika reageerde met: “Attentie Heren. Jullie hebben ons misschien uit de jungle gehaald, maar niet de jungle uit ons. Nos ke bai mondi bek!” (Wij willen terug het bos in). Ze bekritiseerde ook het geweld tegen tot slaaf gemaakte vrouwen en kinderen, terwijl kolonisten zelf relaties hadden met zwarte vrouwen.

Na de opstand werd Sablika gearresteerd. In het verhoorverslag wordt ze zwartgemaakt als “een allerdoortrapste dievegge” en “het zogenaamde wijf van Nicolaas Valentijn”. Ze bekende niets anders dan dat ze kleding had begraven en teruggegeven.

Sablika krijgt steeds meer erkenning als verzetsstrijdster. In 1971 werd een school op Curaçao naar haar vernoemd en in 2020 een pad in Rotterdam. Het Nationaal Archief Curaçao startte het ‘Project Sablika’ om het digitale slavenregister uit te breiden en toegankelijk te maken.

Bronnen:

• https://nl.wikipedia.org/wiki/Sablika
• https://www.oneworld.nl/mensenrechten/deze-zwarte-verzetshelden-verdienen-een-standbeeld/
• https://www.oneworld.nl/mensenrechten/herdenk-met-tula-ook-deze-vier-verzetsstrijders/